Weerzien met Friesland

Thuis treffen we erg veel planten en struiken aan die er niet stonden toen we weggingen; blijkbaar nogal groeizaam weer geweest in Nederland de afgelopen maanden. De honden hebben het totaal niet naar hun zin, ze kennen iedere struik en waren gewend iedere dag wel iets nieuws te ontdekken. Nadat zij “hun” buurt weer hebben verkend en nauwkeurig het geurspoor van de buurthonden bestudeerd hebben, is de lol er weer vanaf en gaan ze ons aan zitten kijken met een blik van “wat gaan we nu voor leuks doen?”. Vrijdag komt Derks moeder van 87 aan boord. Wij hadden gedacht bij haar op visite te gaan, maar ze liet zich, vergezeld van haar rollator, keurig afzetten door een taxi en wilde ook wel eens meemaken hoe het leven aan boord was. Ze wilde echter niet mee voor een tochtje in de rubberboot en zag af van een frisse duik in het water. Na de koffie maken we een tochtje over het Lauwersmeer vergezeld van een heerlijk zonnetje en weinig wind. In Oostmahorn zien we de Campina liggen, waarmee Henk v.d. Velde in de ijsmassa’s van de noordpool heeft gelegen. Voor de lunch wordt Fisher Buoy door Derk naast de vaargeul op de bodem van het Lauwersmeer geparkeerd en hebben we een prima uitzicht op alle passerende late vakantiegasten. Aan het begin van de avond gaat Ma per taxi weer huiswaarts. We komen Ruud weer tegen die via Delfzijl is gekomen en ook even in de haven ligt om door te gaan naar de waddeneilanden. Hij verteld over de Nederlandse platbodem die we in Sonderborg zagen en waarvan de schipper maandag weer moest gaan werken. Bij het Scharhorn Riff aan het eind van de Elbe maakte hij veel water en wordt de boot op een zandplaat gezet; Ruud was getuige van de reddingsactie die op gang kwam. Een trieste afloop van een vakantie.
Vrijdagavond komen Bart en Elza op bezoek en zaterdag bezoeken we de ouders van Margriet.
Zondagmorgen nemen we afscheid van de havenmeester en kopen nog een nieuw KNRM vlaggetje voor het goede doel; beter bijdragen aan het redden van anderen dan zelf gered moeten worden! Dan gooien we de trossen los en gaan over het Lauwersmeer naar Dokkum om via een stukje staande mast route naar het IJsselmeer te gaan. We overnachten voor de spoorbrug in Leeuwarden die niet meer draait. Via het Prinses Margriet kanaal gaan we door de sluis van Terhorne die altijd open staat, maar als we vlak voor de sluisdeur varen gaat het licht ineens op rood……wat is er aan de hand? Hebben we iets gemist? Meteen vol achteruit en net op tijd liggen we stil voor de sluisdeur. Kom er een mannetje uit het huisje tevoorschijn die schreeuwt dat we langzamer moeten varen. Begrijpelijk als je op een sluis moet passen die de hele dag open staat; dan ga je ander werk bedenken. Uiteraard geven we hem meteen gelijk en drukken de gashendel weer naar voren. Even later wordt een volgende boot via de marifoon door deze meneer vermanend toegesproken. Never a dull moment! We overnachten in IJlst en bewonderen daar bij de plaatselijke VVV de uitgebreide serviescollectie van Wiebe van der Zee. Schattig met al die koeien! Word je erg hebberig van….. Dan via het Sneekermeer en Heegermeer bij Stavoren door de sluis het IJsselmeer op.

We onderschrijven de recente publicaties over de ondieptes in dit deel van de staande mast route en de onjuiste dieptes op de waterkaarten. De aanloop naar Dokkum op het Lauwersmeer heeft hier en daar maar 1.80 m water en dat herhaalt zich op een aantal plaatsen. De officieel maximaal toegelaten diepgang tussen Dokkum en de sluis bij Nieuwe Zijlen is 1.95m. In Leeuwarden voor de spoorbrug kunnen we bij de wachtplaats niet aan de wal komen en de volgende morgen kost het moeite om los te komen. Gelukkig hebben we genoeg motorvermogen om door te kunnen duwen als dat nodig is. Tegelijkertijd is deze route een beetje vergelijkbaar met het Götakanaal zonder de grote aantallen sluizen.

Na de sluis van Stavoren maken vast aan de vluchtsteiger in de sluiskom. We worden tot onze grote verbazing meteen herkend door Erik PE2ENE die ook aan de steiger ligt; onze positierapporten hebben een groter bereik dan we dachten.

Het is nu donderdag 30 augustus, het is droog en er staat een harde wind. Ons uitzicht over het IJsselmeer is prima maar we moeten ons goed vasthouden op de boot, de windgenerator levert 25 ampère, en binnenvaart schip makt vast aan de palen en gaat het IJsselmeer niet op, Den Helder Rescue en de reddingsboten hebben het razend druk. Er wordt een motorbootje binnengebracht met 2 zeezieke mensen en een hond aan boord; ze gaan morgen via de binnenwateren verder. Bij Lemmer zit een zeilboot vast op een zandplaat, de No Limit (commerciële redder in nood) gaat even kijken. De reddingsboten Snelle Jelle (met waterpomp), Maxima en de Alida gaan even kijken bij Makkum omdat daar wat schijnt te zinken in de havenmond, maar de melding is via via en vaag voegt Den Helder Rescue nog toe. Uiteindelijk blijk het een sloep van 6 meter te zijn met 7 mensen en een hond aan boord. Alles wat leeft gaat aan boord van de reddingsboot en de sloep wordt naar een kraan gesleept om droog te zetten. “Alles onder controle” meldt Snelle Jelle. Spanning en sensatie voldoende vanuit deze uitkijkpost!

We treffen het wel in Stavoren, ondanks het slechte weer. Het is hier feest en dat wordt uitbundig gevierd, overal vlaggen en versieringen; voor morgenavond staat een optocht met versierde voertuigen op het programma en dat willen we niet missen!
Plotseling realiseren we ons dat de tijd omgevlogen is, we zien dat de pakjesboot van Sinterklaas al is aangekomen en de was van zwarte Piet wappert vrolijk aan de lijn.
Time flies when you are having fun!