Op weg naar Noorwegen

Zondagmorgen varen we vanuit Gullholmen verder naar het noorden. Tussen Gäsö en Skaftölandet, dan boven Flatholmen langs, waar we Lysekil zien liggen. Aan stuurboord zien we merkwaardige antenne´s van wat op de kaart Zoologisk station wordt genoemd en we hebben daarover enige twijfels. Lysekil schijnt de regionale hoofdstad te zijn. De kerk lijkt blauw maar na nog eens goed gekeken te hebben staat de kerk in de steigers en zit daar een blauw zeil omheen. Dan richting Malmön waar we onderlangs varen en dan stuurboord laten liggen. Dan naar het westen om tussen Kungshamn en Smögen door te varen door een smalle geul naar het Sotekanaal. Smögen staat bekend als een rumoerige plaats met discotheken en kroegen waar tot diep in de nacht activiteiten zijn, die zich daarna verplaatsen naar de schepen. Laten we lekker links liggen. Het Sotekanaal is lachen, de enige brug die daar is laat afwisselend boten door en auto’s over; het is één lange file van boten op zondagmiddag. Gelukkig is het aangelegde kanaal maar 2 mijlen lang. Na het kanaal gaan we stuurboord uit naar de jachthaven van Hunnebostrand om te overnachten. Ondanks het vroege tijdstip van 14:00 uur ligt de haven helemaal vol, zodat we besluiten de andere haven te nemen. Daar vinden we meteen een langsteiger en leggen aan.

Dan ontstaat er paniek bij de vaste ligplaatshouders want we liggen net achter de zwemtrap van het zwembad van deze privé-haven en één van de booteigenaren zet de zaak op stelten. De woordvoerder van de ligplaatshouders, een man met een hele foute baard. (Volgens Derk heeft hij zijn vrouw opgegeten, duidelijk heren???), komt op hoge toon vertellen dat we weg moeten. Op onze vraag of hij misschien de havenmeester is, antwoordt hij ontkennend en als we vertellen dat we toch echt op de havenmeester gaan wachten, bindt hij in. Het zwembad is overigens niets meer dan een deel van de steiger waar een dame zich ’s morgens van het trappetje af laat glijden. Geduld is een schone zaak en lost veel op en Derk heeft de mening: vast is vast, gooit de motor uit en neemt een biertje. Margriet gooit al haar charmes in de strijd en overlegt met de havenmeester. De omstanders bemoeien zich er op hoge toon mee, in het Zweeds, dus voor ons niet te verstaan. De havenmeester stuurt ons terug naar de boot met de mededeling dat hij over 20 minuten langs zal komen en blijft langdurig en met veel armgezwaai overleggen met de vaste bewoners. Uiteindelijk wordt het allemaal geregeld en mogen we aan de andere kant van de steiger liggen zodat het zwemtrapje vrij blijft. Het blijkt dat een aantal mensen veel geld heeft geïnvesteerd in een jachthaven plus vakantiehutje en nu worden geconfronteerd met Noren die vakantie hebben en naar het veel goedkope Zweden varen om daar vakantie te vieren. Tja, het is vakantie en weekeinde en allemaal wat drukker dat 2 weken geleden! Hebben de Zweden iets met de Noren zoals wij dat af en toe ook met Belgen en Duitsers hebben misschien?
Even later liggen er verschillende Zweedse boten voor het trappetje die weggestuurd worden, maar vrolijk lachen, hun (te dure) havengeld betalen en blijven liggen.
Wellicht heeft het feit dat alle omliggende regio´s stormwaarschuwingen hebben uitgegeven (tot 50 knopen!!) en het niet helemaal duidelijk is wat we in het Skagerak over ons heen gaan krijgen het hart van de havenmeester verzacht.

Maandagmorgen zijn de weerberichten wisselvallig en we gaan niet over zee maar zover mogelijk tussen de binnenste scheren door naar boven. De kleuren missen een beetje omdat de zon niet schijnt. Afwisselend varen we over groot water en door kleine doorgangen. Het is een stuk drukker op het water nu de vakantie blijkbaar echt is doorgebroken. We zien tussen de rotsen door het plaatsje Fjällbacka liggen. In de meeste beschutte gaten liggen nu wel boten van vakantiegangers aan de rotsen. Duidelijk is de Noorse overval begonnen vanuit het dure Noorwegen naar het goedkopere Zweden. Op sommige rotsen hebben de Zweden merktekens geverfd om de route aan te geven en daarmee hebben ze het wel erg gemakkelijk gemaakt voor de Noren om de weg te vinden. Aan het eind van de middag zoeken we een plaatsje in Strömstad, waar we terecht komen naast een groot zeiljacht uit Rostock met een mooi uitzicht op de stad. Hemelsbreed liggen we nu ongeveer 15 kilometer van de Noorse grens. Morgenavond verwachten we Dieter, een Duitse Noor, die ons met Jan vanuit de Oslo fjord tegemoet komt met zijn “Fisher Lady” en een paar dagen met ons op zal varen.

Hamnews: Vaste tijd is het SM-net (slaapmutsen-net) op 3655 plus/min QRM; de verbindingen gaan heel wisselend, soms slecht en soms erg goed. Met Ton, Ferdinand, Ad, Frans, Henk, Jos en Peter als vaste deelnemers altijd weer een leuke afsluiting van de dag.