Rondom de Oslofjord

Vrijdagmorgen 27 juli na het ontbijt gaan we aan de koffie en overleggen de plannen. De voorspelde wind tot kracht 8 uit het zuidwesten wordt rond de middag verwacht en zal afnemen tegen de avond. Ook voor zaterdag is er aan wind geen gebrek. “Wie niets hoeft heeft de tijd”, maar Dieter en Jan hebben afspraken en vertrekken aan het eind van de middag naar de thuishaven. Fisher Buoy blijft alleen achter het anker liggen, naast “Bloksberg” een groot geel huis tegen de rotsen dat in de zomer gebruikt wordt als residentie van het Noorse koninklijke familie en we voelen ons hier helemaal thuis. We zien de uitnodiging voor het diner uiteraard met veel belangstelling tegemoet. De bijboot heeft het druk als honden taxi en de windgenerator houdt de accu’s bij. Een heerlijk vakantiegevoel!

Zaterdag gaan we het eiland Hankö onveilig maken. We gaan dwars over het eiland naar de andere kant. Onderweg zien we de in de steek gelaten schuren en landbouwwerktuigen uit de jaren 50, het toerisme heeft blijkbaar gewonnen. Overal staan mooie huizen met voldoende open haard hout. Alleen boodschappen doen zien we niet zo zitten hier….wat een gesleep! Het eiland bestaat alleen uit wandelpaden waarover mensen hun boodschappen in kleine trolleys naar boven moeten slepen. Aan de westkant van het eiland slaan de golven uit de open zee stuk op de rotsen; we gaan gauw terug naar de boot! In het hotel op het eiland weten we internet te regelen zodat we weer een paar verhalen kwijt kunnen en de meerdaagse weervoorspelling kunnen bekijken. Zoals altijd wordt het weer beter en kunnen we weer plannen maken voor het vervolgtraject. Naar het westen of de Oslo fjord verder in naar Oslo? We willen in ieder geval op 8/9 september in Enkhuizen zijn voor de Fisherclub bijeenkomst.

De conclusie is dat we naar het westen zullen gaan en een goed weergat zoeken om dan in één keer over te steken naar de noordpunt van Denemarken. Dat vinden we leuker dan dezelfde route langs de Zweedse kust terug te varen. Het risico van dit plan is dat we verwaaid komen te liggen aan de Noorse zuidkust als het weer ons in de steek laat. Maar dat is hetzelfde als verwaaid liggen aan de Zweedse westkust of in Denemarken. We gaan het wel meemaken. Fred belt om te vragen waar we zijn en vertelt dat hij geen voortgang maakt vanwege de harde wind en eigenlijk al 2 weken min of meer verwaaid ligt. Margriet adviseert hem om goed in zijn achteruitkijkspiegel te kijken omdat we hem misschien wel inhalen.

Zondag moeten we helaas de uitnodiging voor het diner met de Noorse koninklijke familie afzeggen omdat de zuidwestelijke wind iets is afgenomen en we naar de andere kant van de Oslofjord willen. Rond de middag maken we alles klaar, zeevast en gaat het anker omhoog, goede ankergrond hier, zowel de ketting als het anker zitten helemaal vol klei. Via de noordkant varen we de fjord uit en hoe verder we op open water komen hoe hoger de golven worden. Het begin van de Oslofjord is 350 meter diep en de wind blaast de golven hoog op, door de grote diepte zijn gaan ze relatief langzaam. Zodra we buiten zijn kan het zeil erbij, liggen we snel op koers en dan gaat het tussen metershoge golven naar de beschutting van de rotsen aan de overkant. Verder in de fjord zien we de regen naar beneden komen. We komen hoger uit dan gepland, maar tussen de rotsen is het beschut en aangenaam en gaan we zuidwaarts naar de haven van Magero. Van hieruit kunnen we de komende dagen redelijk beschut verder naar het westen varen.