Noorse Zuidkust

In Magero worden we opvangen door de havenmeester en we mogen liggen op de plaats waar boten met een enorme heftruck in en uit het water gehaald kunnen worden. Weer een mieters plekje. Dieter komt op bezoek en nodigt ons uit om de volgende avond bij hem te komen eten. Maandag verkennen we de omgeving. In de winter wonen hier 4.000 mensen op het eiland, in de zomer zijn dat er maar liefst 40.000. Er staan veel zomerhuizen van mensen die in Oslo wonen en die hier in de vakantie en de weekends vertoeven, vaak met één of meerdere boten. In iedere inham in de rotsen zijn wel boten te zien. Het water is erg helder en er wordt veel gevist, makreel in overvloed en de lijnen met 29 haken leveren genoeg op om heel de buurt te voorzien! Andere vis wordt vaak in een leefnet vers gehouden, de vissen wachten daar dus letterlijk op de pan of rookoven. De belasting is 25% en voor auto’s zelfs 100%. Alcoholische dranken zijn onwijs duur en even een biertje drinken in de kroeg kennen ze hier niet. Mensen nodigen vrienden en kennissen thuis uit om te komen eten. Een andere eigenschap van de Noren is dat ze op rotsen gaan liggen als de zon schijnt, iemand vergeleek dat met reptielen die dat ook doen.

Maandag worden we met de auto opgehaald en hebben een gezellige avond met Karin en Dieter. De terugreis gaat even anders omdat de Noren een no-tollerance beleid hebben ten aanzien van alcohol en autorijden. Daarom worden we aan het eind van de avond met de sloep teruggebracht naar de boot, een leuke tocht van een uur in het schemerdonker. Onderweg komen we nog een paar snelle jongens tegen en Dieter vertelt dat er ieder jaar een aantal hopeloos verongelukken als ze met snelheden van 30 of 40 knopen op een rots knallen.

Dinsdag is de tijd voor een nieuw avontuur en gaan de trossen los. Met wat hulp van wat mensen aan de wal komen we weg van lagerwal en gaat het tussen de rotsen door naar de open zee. Het idee dat we al beschut tussen de Noorse scheren zaten blijkt niet te kloppen, dat is verder naar het westen; we moeten nog een paar keer naar buiten voor we weer in een beschutte fjord zijn. Het lijkt veel water waar we op varen, maar onvoorstelbaar hoeveel rotsen daaronder verstopt zijn! Het is best hard werken om ze niet te raken en bij de nauwe doorgangen kom je iedereen tegen die de andere kant op gaat. De golven zijn redelijk kalm en we maken vroeg in de middag vast in Stavern de jachthaven van Larvik. Dat blijkt een goed tijdstip te zijn want na 4 uur stromen de schepen binnen en om 8 uur liggen er al verschillende schepen buiten achter het anker. Stavern is de kleinste stad van Noorwegen en is een oude marinehaven uit 1750 waarvan de restanten nog volop aanwezig zijn en worden aangeprezen als bezienswaardig. Deze haven is met rotsblokken opgebouwd en van de natuurlijke omgeving is niet veel over.

Het weer in de gaten houden voor de komende periode vergt weer extra aandacht. In de bibliotheek maken we gebruik van internet om dat uit te zoeken. We zitten tussen twee lagedrukgebieden in en de voorspellingen zijn niet goed genoeg om al over te steken naar Denemarken. Op basis van de huidige voorspellingen misschien aan het eind van de week of in het weekend; als die voorspellingen nou eens wat minder leugens zouden bevatten…….de marifoonmeneer van Stockholmradio meldt om 8 uur windkracht 7 in het westelijke deel van het Skagerak en belooft dat het vannacht af zal nemen. Morgen begint hij waarschijnlijk weer met ons lekker te maken. We SMS-en even met Fred, die ligt al 8 dagen verwaaid in Ebeltoft Denemarken. Nog even volhouden en volgend jaar dan maar een fietsvakantie?

Werkt alles nog? Nou Emile, we hebben nog eten, gas, water, diesel en elektriciteit in voldoende hoeveelheden, maar drank is heel erg problematisch en enige hulp zou welkom zijn. Er is gelukkig nog niets echt kapot gegaan. Wel hebben we heel veel tijd besteed om de lader/omvormer werkend te krijgen op het aggregaat en dat is nu werkbaar maar zeker nog niet optimaal. Dat was belangrijk omdat de 220 volt via de lader/omvormer loopt en als die niet werkt kunnen we de 220 volt van het aggregaat niet gebruiken.
Als je de vraag stelt krijg je ook het volledige antwoord; het ging ongeveer als volgt. Laden op walstroom prima, laden via het aggregaat soms maar meestal niet. Het manual van de lader/omvormer gaf een aantal functies die alleen met een programma van de fabrikant ingesteld kunnen worden via een speciaal interface op een PC. Igor stuurde het interface met de aansluitkabel maar vergat de CD met software; we haalden het programma van internet. Goede service van de fabrikant. Maar de PC en de lader/omvormer weigerden met elkaar praten, wat we ook probeerden. Uiteindelijk vonden we in de helpfile van het programma dat er speciale driversoftware nodig is voor het interface. Niet op internet te vinden uiteraard. De Zweedse vertegenwoordiging mailde heel netjes de driversoftware; maar nog steeds niet werken. Dan maar bij de fabrikant geprobeerd en jawel, die stuurde de juiste driversoftware. Dan gaan de PC en de lader/omvormer eindelijk met elkaar praten. Keurig de adviezen van de fabrikant opgevolgd en de functies aangepast. Helaas, zonder enig resultaat, de fabrikant wist het ook niet meer en verwees naar de Zweedse vertegenwoordiger. Daar kregen we het juiste advies om het geheel uiteindelijk na 3 weken gezeur werkend te krijgen. Voordeel hierbij was dat de technische man Anton èn de dame van het Zweedse kantoor beiden vloeiend Nederlands praatten. Uiteraard versimpelde dit onze conversatie. Het merkwaardige is dat de 220 volt van het aggregaat veel hoger wordt als de lader/omvormer aan staat. Dat moet dus nog opgelost worden na deze reis. De les die ik hieruit geleerd heb is dat ik geen dingen moet veranderen vlak voor vertrek en aannemen dat het wel zal werken; indien ik dit onder alle omstandigheden goed had getest was het probleem eerder boven tafel gekomen en was het opgelost geweest voor vertrek. Het kan ook niet allemaal meezitten toch? En verder valt het wel mee; regelmatig lopen we een aantal zaken na en doen wat nodig is. Meestal zijn het dingen die los trillen en dan vastgezet moeten worden, soms in afwachting van een definitieve oplossing na de reis. Ergens aan het begin van de reis zat het Racalfilter ineens vol met drab, maar dat was gelukkig éénmalig! Heb ik voor je bewaard! Tot nu toe hebben we dus alles heel en werkend kunnen houden.

Woensdag 1 augustus verkennen we de omgeving en zien hoe het fort Stavern vroeger was opgebouwd. De gebouwen staat er voor een groot deel nog en worden gebruikt voor opslag, kleine musea, toeristische informatie en galerieën. We gaan naar het monument ter nagedachtenis aan de gesneuvelde Noorse soldaten in de beide wereldoorlogen (The Remembrance Hall). De Noren hebben van iedere gesneuvelde soldaat de gegevens gedocumenteerd en er een respectabel monument van gemaakt. Vandaar hebben we een mooi overzicht over de haven en de militaire gebouwen. Er begint hier een 35 kilometer lang wandelpad langs de kust langs 17 campings en 3000 zomercabins, we beperken ons vandaag tot de eerste kilometer. In de baai ligt de “Tangeroa”, waarmee de “Kon-Tiki”expeditie van Thor Heyerdahl nog een keer is over gedaan. De zeereis van Callao in Peru naar Tahiti in Frans Polynesie in 2006 duurde 93 dagen en de 6 bemanningsleden worden nog steeds bij naam genoemd. Toen de “Tangeroa” in Papeete uit het water gehesen werd voor transport naar Noorwegen bleek ze 28.000 kilo te wegen!

De wind staat stevig en we zien dat er 2 schepen met de reddingsboot worden binnen gebracht. Het wordt nog drukker dan gisteren omdat iedereen beschutting zoekt en de meeste schepen zijn blijven liggen. Sommigen kruipen achter een rots en gaan daar voor anker, anderen gooien het hekanker overboord en maken vast aan de achterkant van een afgemeerd schip. Alles kan hier en gaat goed. We liggen vooraan en kunnen de schepen zien stampen op zee; verhalen over golven van minimaal 4 meter doen de ronde. Hebben we door onze verkenningstocht helaas moeten missen. De drijvende steigers gaan net zo heen en weer als de boten en je moet steeds alert zijn op de volgende onverwachte beweging. We gaan een visje eten aan de wal en kunnen alleen met Noors plastic betalen of contant, banken………. We zien een boot die nog vertrekt een uur later weer binnen komen, zouden de golven dan toch 4 meter hoog zijn?