Rechtsomkeert

Na de vorige avond gezellig informatie te hebben uitgewisseld met Geert en Henny vertrekken we vrijdagmorgen 22 juni om 9:00 uur uit Stockholm met mooi weer. Het is nog lekker rustig op het water, maar dat blijkt van korte duur te zijn, al snel komen de cruiseschepen ons tegemoet om de oude stand weer van klanten te voorzien. Een pont moet voor ons inhouden omdat wij aan stuurboordwal varen en hij daar af wil meren. Even later neemt hij wraak en passeert hij ons op een paar meter in volle vaart met een enorme hekgolf. We draaien de kop maar even in de golven. Tegen 10:00 uur komt uit het niets half Stockholm tevoorschijn met hun snelle motorboten om hun zomerwoningen op de eilanden op te zoeken voor het midzomerfeest. Na een uur zijn ze ook weer in het niets verdwenen tussen de scheren. Veel boten zijn versierd met vlaggen en takken. Het is mooi varen tussen de eilanden door, na ieder eiland is het uitzicht weer anders. We passeren schitterende huizen aan het water, grote veerponten die oversteken en zien dan een eiland dat er op afstand uitziet als afgebrand met restanten van dode bomen. Als we dichterbij komen zien we dat de bomen vol zitten met nesten en de takken wit zijn van de vogelpoep. Werkelijk overbevolkt is het in de bomen. Een drietal eilanden naast elkaar zijn in bezit genomen door een kolonie aalscholvers die blijkbaar met meerdere vogels een nest delen.
We zien een zeilboot met veel lef doorzeilen als een cruiseboot vlakbij komt. Het is wonderlijk dat we nog niemand hebben horen toeteren of naar zijn voorhoofd wijzen; alles krioelt door elkaar heen, motorboten met grote snelheden, zeilboten, ferry’s, cruiseschepen en het gaat allemaal goed.
Aan het eind van de middag gaat het anker overboord aan de NW kant van het eiland Arholma. Het is enorm druk vanwege de midzomerfeesten en we bereiden ons voor op een rumoerige nacht. Als we naar de wal gaan horen we dat er vanavond geen feesten zijn omdat er in het verleden allerlei dronken Zweden van de rotsen sprongen of vielen met vervelende gevolgen. Het feest hier is een dans rond de midzomerboom en daarna gaat iedereen of naar zijn zomerhuis of scheurt weg met zijn motorboot naar een ander eiland.
Als we het eiland verkennen zien we een prachtige natuur, een eekhoorn steekt over, herten in het veld en heel veel groen. Dit eiland van 2 bij 5 kilometer was militair terrein en is nog niet zolang open voor toeristen. Er wonen 60 mensen op het eiland. Na het eten aan boord gaan we laat in de avond nog een keer naar de wal. Eerst valt Scott in het water als hij op de rubberboot mis springt en als we aanleggen zet Maatje zijn voorpoten tegen de steiger terwijl zijn achterpoten nog op de rubberboot staan. Die valt dus letterlijk tussen wal en schip en zwemt diep beledigd naar de wal. De rest van de avond zien we bij een heldere lucht de zonsondergang en hebben op 3.655 Mhz nog contact met een aantal radiovrienden. De weersvoorspelling is goed, een aantal lage drukgebieden verplaatsen zich langzaam, de lucht is helder en we zien vol vertrouwen de nieuwe dag tegemoet als we gaan slapen. Om verrassingen van een krabbend anker te voorkomen zetten we de windgenerator aan. Het ankeralarm van de GPS is onvoldoende omdat we te dicht tegen rotsen aanliggen op 5 meter diep water. De windgenerator kunnen we horen als de wind vannacht toch mocht draaien en aantrekken.

De volgende morgen is het bewolkt en er staat in de luwte van het eiland iets meer wind dan gisteravond. Geen reden om niet te gaan en we halen het anker op. Dat gaat heel erg zwaar en als het anker eindelijk toch boven komt blijkt dat we de volledige elektriciteitsvoorziening van het eiland boven water hebben getrokken. Door het gewicht van de kabel en de spanning die er nu op staat liggen we muurvast. We overwegen hulp te gaan vragen maar realiseren ons dat ze dan misschien de elektriciteitsmaatschappij gaan waarschuwen en we nog een dag moeten wachten voor we weg kunnen. Uiteindelijk trekken we een lijn om de kabel en beleggen die op de boot, dan varen we iets naar voren en laten het anker weer zakken. Dit lukt en snel laten we de kabel weer zakken.

Als we naar buiten gaan en op open water komen waait het wel iets meer, maar de golven zijn zeker 3 meter hoog en dat is minder plezierig dan we ons hadden voorgesteld. Als er dan nog een paar enorme golven over komen blijken een aantal zaken te gaan bewegen die dat nog niet eerder hebben gedaan; kreten van opwinding van Margriet doet de schipper een besluit nemen dat hij voor het eerst van zijn leven neemt: we maken rechtsomkeert en ruim een uur later liggen we weer aan de touwtjes en zitten aan de koffie. Ondanks het feit dat de windmeter slechts 20 knopen aangaf en het water al meer dan 30 meter diep was hadden we toch te maken met de enorme watermassa vanuit de Finse golf die opgestuwd werd. Weer een les geleerd. Morgen doen we een nieuwe poging!